Głównym celem konferencji było dokonanie analizy szczególnego modelu zarządzania prawami autorskimi i pokrewnymi – rozszerzonego zbiorowego licencjonowania. Według zapowiedzi Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego rozważane jest wprowadzenie tego rozwiązania w Polsce przy okazji implementacji dyrektywy o zbiorowym zarządzaniu prawami autorskimi i prawami pokrewnymi.

_{Foto: Danuta Matloch}

Rozszerzona zbiorowa licencja to umowa licencyjna negocjowana z zachowaniem zasady swobody umów pomiędzy organizacją zbiorowego zarządzania (OZZ) a użytkownikiem praw autorskich lub pokrewnych. Skuteczność takiej umowy jest dzięki przepisom prawa rozciągnięta na tych uprawnionych, którzy ani nie są członkami OZZ, ani nie powierzyli OZZ swoich praw w zarząd. Twórcy zachowują przy tym prawo do tzw. opt-out, czyli mogą zdecydować, że o wykonywaniu swoich praw będą decydować samodzielnie, co w praktyce zdarza się jednak bardzo rzadko. Uważa się, że ECL jest jednym z najbardziej skutecznych mechanizmów nabywania praw autorskich, co ma ogromne znaczenie dla przemysłów kreatywnych. Odpowiada na wyzwania związane z masową eksploatacją praw, w tym w środowisku cyfrowym, gdzie liczba uprawnionych jest duża, a niektórzy z nich nie są reprezentowani przez organizacje zbiorowego zarządzania lub istnieją obiektywne przeszkody w ich łatwej identyfikacji lub ustaleniu miejsca ich przebywania.

Rozszerzone licencje zbiorowe (ECL) mogłyby stać się uzupełnieniem istniejącego obecnie w Polsce systemu obligatoryjnego zbiorowego zarządzania prawami. Rozważane jest objęcie tymi licencjami utworów osieroconych, zbiorów archiwalnych mediów publicznych oraz niektórych form eksploatacji utworów przy użyciu nowych technologii.