Tabela wynagrodzeń za korzystanie z utworów i przedmiotów praw pokrewnych w sytuacjach określonych w art. 21³ Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych dostępna jest tutaj

Wysokość wynagrodzeń uwzględnia wysokość wspływów osiąganych z korzystania z utworów i przedmiotów praw pokrewnych oraz charakter i zakres tego korzystania. Ponadto sposób ich naliczania, waloryzacji oraz przyznawania opustów jest analogiczny do stosowanych w praktyce zasad wynikających z tabeli zatwierdzonej przez Komisję Prawa Autorskiego (KPA), która, co wymaga podkreślenia, w odniesieniu do repertuaru chronionego przez SFP-ZAPA obejmuje wyłącznie wynagrodzenie dla współtwórców utworów audiowizualnych należne autorom na podstawie art. 70 ust. 2¹ pkt. 2) ustawy o prawie autorskim.

W związku z powyższym w najbliższym czasie rozpoczęte zostanie oferowanie użytkownikom umów licencyjnych na odtworzenia, dających im gwarancję objęcia całego repertuaru wymaganą licencją. Jest to umowa niezależna od kontraktów zawieranych do tej pory z SFP-ZAPA obejmujących wynagrodzenie dla współtwórców utworów audiowizualnych.

Przepis art. 21³ ustawy o prawie autorskim wprowadza zasadę obowiązkowego pośrednictwa właściwej organizacji zbiorowego zarządzania przy zawieraniu umów licencyjnych dotyczących publicznego odtwarzania utworów audiowizualnych m.in. w pokojach hotelowych. Organizacją właściwą do zarządzania prawami autorskimi do utworów audiowizualnych – na podstawie zezwolenia udzielonego decyzją Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu z dnia 23 lutego 2021 roku – jest Stowarzyszenie Filmowców Polskich. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o zbiorowym zarządzaniu prawami autorskimi i prawami pokrewnymi SFP korzysta z domniemania przysługiwania mu uprawnień w zakresie udzielonego zezwolenia oraz posiada legitymację procesową w tym przedmiocie.

Przed wejściem w życie ww. art. 21³ użytkownicy praw, korzystając z utworów audiowizualnych na polu eksploatacji publiczne odtwarzanie, byli zobowiązani do uzyskania zgody (licencji) bezpośrednio od podmiotów uprawnionych, tj. producentów. Brak uzyskania takiej zgody – w przeszłości bezpośrednio od producenta, obecnie także za pośrednictwem właściwej organizacji zbiorowego zarządzania – stanowi nieuprawnione wkroczenie w sferę monopolu eksploatacyjnego uprawnionego. Skutkuje to powstaniem po stronie podmiotu korzystającego m.in. odpowiedzialności cywilnoprawnej. W takim przypadku producentom oraz reprezentującej ich organizacji zbiorowego zarządzania (SFP-ZAPA) przysługują wszystkie roszczenia wymienione w art. 79 ustawy o prawie autorskim, w tym roszczenia o charakterze majątkowym (m.in. odszkodowanie) i niemajątkowym (m.in. zaniechanie naruszenia do czasu zawarcia umowy licencyjnej).

Celem regulacji wprowadzonej w art. 21³ pr. aut. polegającej na poszerzeniu obowiązkowego pośrednictwa organizacji przy zawieraniu umów licencyjnych jest zwiększenie bezpieczeństwa użytkowników, którzy obecnie na podstawie jednej umowy mogą nabyć licencję na korzystanie z wszystkich utworów zawartych w programie telewizyjnym.